MISJA SZKOŁY:
„Ucząc, pomagamy i wychowujemy”
WIZJA SZKOŁY:
Nauka – Tradycja – Przyszłość
Edukacja szkolna polega na harmonijnej realizacji przez nauczycieli zadań w zakresie nauczania, kształcenia umiejętności i wychowania. Ogólnym celem wychowania jest „wszechstronny rozwój osobowości” uczniów, dla których szkolny okres życia to czas podejmowania zasadniczych wyborów moralnych. Wychowanie w szkole należy rozumieć jako rozwijanie wrażliwości na dobro i rozpoczynać od ukazywania atrakcyjności dobra, od jego promocji i reklamy. Trzeba mieć na uwadze fakt, że współcześnie olbrzymi wpływ na młodzież wywiera kultura masowa, która kojarzy atrakcyjne życie z różnymi odmianami zła. Dlatego nauczyciele powinni wspierać swoich uczniów w kształtowaniu ich własnej świadomości moralnej, a nie ograniczać się wyłącznie do przekazywania wiedzy z zakresu etyki. Wychowanie jest mądrym towarzyszeniem uczniowi na drodze do jego rozwoju i stwarzaniem mu wartościowego środowiska wychowawczego. Wychowawca odsłania wartości i apeluje, ale przede wszystkim sam, swoją osobą, swoim życiem rzuca wyzwanie. Najbardziej owocne znaczenie wychowawcze posiada bezpośredni kontakt z konkretnym światem wartości. W wychowaniu należy być blisko ucznia i pomagać mu w rozwiązywaniu jego problemów. Czynny przykład oddziałuje silniej niż słowo. Przy przekazywaniu wartości moralnych ujawnia się konieczność odbicia ich w sposobie życia i postawie wychowawcy. Wartości bowiem istnieją albo w osobach i ich działaniu, albo wcale. Nauczyciel czy tego chce czy nie wywiera wpływ na uczniów – zarówno wtedy, kiedy działa właściwie, jak i wtedy, gdy postępuje nagannie – tym samym wpływa na zachowania, sposób myślenia i obyczaje młodzieży. W wychowaniu szkolnym chodzi o to, aby ten wpływ był podporządkowany misji wspierania wszechstronnego rozwoju ucznia jako człowieka w duchu określonym przez rodziców i zgodnie z ich wolą. Wychowanie musi obejmować całego człowieka: jego życie fizyczne, zdolności spostrzegania i kojarzenia, aktywność intelektualną, życie uczuciowo -emocjonalne, wreszcie zdolność wyboru dobra i realizacji zamierzonych celów.
Szkolny program wychowawczy powinien być wspólną sprawą, wspólnym dziełem wszystkich nauczycieli, aby założenia i problemy wychowawcze nie były realizowane i rozwiązywane tylko na godzinach wychowawczych.